Beykoz İstanbul'un 40 ilçesinden biridir. Nüfusu yaklaşık 250.000 civarındadır. Yüzölçümü olarak diğer ilçelere oranla büyük olmasına rağmen fazla nüfuslanmamış bir ilçedir. Bunun temelde iki sebebi vardır, birincisi iş olanaklarının az olması, ikincisi ise yeni tip kentsel yapılaşmanın beykozda yaygın olmamasındandır. İş imkanları kısıtlı olduğu için nüfus artışı istanbulun diğer ilçelerine göre çok düşüktür. Beykozda yaşayan nüfusun büyük bir çoğunluğu beykoz dışında çalışmaktadır. Eskiden fabrikaların faal olduğu dönemde fabrikalarla birlikte fason iş yapan küçük işletmeler bulunmaktaydı, bunun dışında o dönemde çalışan binlerce işçinin ekonomik ve siyasal açıdan ciddi bir dinamik yarattığını söyleyebiliriz. Fabrikalar kapandıktan sonra birçok küçük işyeri ve küçük esnaf da fabrikalarla paralel olarak kapanmıştır. Ve beykoz nüfusu çoğunlukla beykoz dışında iş bulmuştur. Deri Kundura Fabrikası günümüzde film setine dönüşmüş, Tekel Fabrikası hükümete yakın inşaat firmalarına otel yapımı için satılmış, Paşabahçe Şişecam Fabrikasının ise bir kısmı yıkılmış ve geleceği meçhul bir şekilde beklemektedir. Bir zamanlar fabrikalarda binlerce emekçinin çalıştığı Beykozun emek hareketi tarihi insanların gözleri önünde yok olmaktadır.

 

        Beykozun sosyolojik yapısına gelecek olursak, beykoz toplumun en üst tabakasından insanlarla en alt tabakasından insanları bir arada barındıran bir ilçedir. Buna örnek olarak şunu gösterebiliriz beykozda patronların, işverenlerin ve yüksek mal varlığına sahip burjuva olarak tanımladığımız insanların yaşadığı acarkent ve beykoz konakları gibi bölgeleri bulunurken, proletarya olarak tanımlanan yoksul ve emekçi halkın yaşadığı mahalleleri de mevcuttur. Emekçiler elbette ki nüfusun çoğunluğunu oluşturmaktadır. Fakat bölgelerin gelir düzeyleri arasında ciddi bir fark bulunmaktadır. Beykoz Her ne kadar içerisinde yüksek gelirli insanları barındırsa da nüfusun büyük bir çoğunluğunu yoksul halk oluşturmaktadır. Yapılan araştırmaya göre belediyeden nakdi ve ayni yardım alan insanların sayısı aileleriyle birlikte yaklaşık 125.000 kişi civarındadır. Bu da demek oluyor ki beykoz halkının hemen hemen yarısı yardımlarla geçinmektedir. 

 

        Beykoz nüfusunun büyük bir çoğunluğunu Karadenizliler oluşturmaktadır. Türkiye'nin her yerinden az çok göç almasına rağmen ilk beş sırayı Karadeniz illeri almıştır. Bu iller sırasıyla Giresun, Ordu, Kastamonu, Rize ve Trabzon'dur. Beykoz halkının düşünce yapısına gelecek olursak bazı mahalleleri dışında nüfusun çoğunlukla muhafazakar olduğunu söyleyebiliriz. Beykoz İstanbulun en uzun sahil şeridine sahip olmasına rağmen alkollü balık lokantaları ve lüks restoranlar dışında insanların alkol tüketebilecekleri bar tarzı işletmeler bulunmamaktadır. Beykozda yaşayan insanlar böyle mekanlara gitmek için en yakın yer olarak yaklaşık bir saat on beş dakika yol süren kadıköye gitmektedirler. Tabi bu tarz mekanların açılamamasının bir nedeni de mevcut belediyenin bu tarz mekanların açılmasını zorlaştırmasıdır. Beykozda son dönemlerde açılan üniversitelerle birlikte üniversiteli öğrenci sayısında ciddi bir artış yaşanmıştır. Mevcut dört üniversite bulunmaktadır. Bu üniversiteler Marmara Üniversitesi, Beykoz Üniversitesi, Türk-Alman Üniversitesi ve Medipol üniversitesidir. Ve 2017 yılı rakamlarına göre toplam 23.482 öğrencileri bulunmaktadır.

 

        Beykoz yeşil alanların, ormanların ve denizin iç içe bulunduğu istanbulun nadir ilçelerinden bir tanesidir. Bu sebeple son dönemlerde beykozun köylerinde ve kırsal alanlarında villa tipi yapılanma oranı artmıştır. Bu tarz yapılanmaların yoğun olduğu mahallelere örnek olarak Riva ve Çavuşbaşı mahallelerini gösterebiliriz. Üçüncü köprünün yapılmasıyla birlikte beykoz sınırları içerisinde iki adet boğaz köprüsü bulunmaktadır. Üçüncü köprünün anadolu yakasındaki ayağı beykozun bir mahallesi olan Poyrazköyde bulunmaktadır. Köprü ayağının bulunduğu bölge ve köprü bağlantı yollarının yapılmasıyla birlikte İstanbulun akciğerleri olarak adlandırılan kuzey ormanlarında ciddi oranda ağaç kesilmiştir. Uydudan görünebilecek oranda büyük bir ağaç kesimi yapılmıştır. Ve ilerleyen yıllarda köprü bağlantı yollarının etrafı yapılanmaya açılacak ve daha fazla ağaç kesilecektir. Beykoz doğal güzellikleri barındırması ve İstanbul kalabalığında sakin bir yer olması sebebiyle çok büyük bir rant kapısı oluşturmaktadır. 

 

        Beykozun ciddi problemlerinden bir tanesi de barınma problemidir. Beykozdaki yapıların büyük bir çoğunluğu tapusuzdur ve kaçak yapı statüsünde görünmektedir. Son dönemlerde 2b arazileri vatandaşlara satılmış ve bu satışlardan belediye ciddi miktarda gelir elde etmiştir. Bazı mahallelerde kentsel dönüşüm projeleri gerçekleştirmeye yönelik adımlar atılmaya başlanmış fakat insanlar mağdur edilmeye çalışılmıştır. Aynı zamanda yine son süreçte imar barışı yasası çıkmış ancak bu yasa ciddi sorunlar içermekte ve halka gerekli bilgi verilmemektedir. 

 

        Beykoz ilçesinde 45 adet mahalle bulunmaktadır. Bu mahallelerin 19 tanesi köy statüsündedir. Beykozun köyleri 2012 yılında mahalle statüsüne alınmıştır ve bölgenin güvenlik kontrolü jandarmadan polise geçmiştir. Beykoz yerel seçimler tarihi boyunca genelde İstanbul Büyükşehir Belediyesini hangi parti kazandıysa beykoz belediyesinde de o parti kazanmıştır. Dolayısıyla her ne kadar nüfusun muhafazakar oluşundan bahsetsek de dönemsel olarak sol partilerinde beykozda seçimleri kazandığı görülmüştür. Örnek olarak 1989 yılında İstanbul Büyükşehir Belediyesini kazanan SHP beykozda da belediye seçimlerini kazanmıştır. Bunun dışında başka bir örnek olarak da 1999 yılında DSP İstanbul'u kazandığı gibi beykoz belediyesi seçimlerini de kazanmıştır. 2004 yılından itibaren yapılan yerel seçimleri beykozda ve İstanbul genelinde AKP kazanıyor. 2014'te Gerçekleştirilen son yerel seçimlerde beykozun çoğu mahallesinde AKP oyları daha yüksek çıkmıştır. AKP oylarına en yakın oy oranı alan parti ise CHP'dir. 2014 yerel seçiminde beykoz genelinde AKP %44,6 oy alırken CHP %32,7 oranında oy almıştır. 45 mahallenin 10 tanesinde CHP daha yüksek oy alırken 35 mahallede AKP oyları daha yüksek çıkmıştır. CHP'nin yüksek oy oranı aldığı 10 mahalle şunlardır; Acarlar, A.Hisarı, A.Kavağı, Göztepe, Göksu, Görele, Kanlıca, Paşabahçe, ve Yalıköy. AKP'nin kazandığı 35 mahalleden üçünde ise AKP'nin oyları CHP oylarından ufak bir farkla öndedir. Bu mahalleler ise Merkez Mahallesi, Göllü ve Çiğdem Mahallesidir. Bu seçim bilgilerinden yola çıkarak şunları söyleyebiliriz. Beykozda gelir düzeyinin yüksek olduğu mahallelerde CHP daha fazla oy alırken gelir düzeyinin daha düşük olduğu mahallelerde AKP daha fazla oy almakta. Bunun dışında köylerin büyük bir çoğunluğunda ve karadenizli nüfusun yoğun yaşadığı bölgelerde ise AKP oylarının fazla olduğunu görmekteyiz.

 

        Sonuç olarak beykoz halkı siyasal tercih olarak 2004 yılından beri sağcı ve muhafazakar bir parti olan AKP'yi destekliyor. Yüksek gelir düzeyine sahip mahallelerin CHP'ye oy verdiklerini, düşük gelire sahip mahallelerin seçmenlerinin ise AKP'yi desteklediğini görmekteyiz. Ülkenin içinde bulunmuş olduğu ekonomik kriz, siyasal bunalım ve belirsizlik devam etmekteyken, muhalefet kanadının siyasal çalışmaları baskı içerinde sürdürülürken 2019 yerel seçiminde beykoz seçmeni tarihinde olduğu gibi Büyükşehir Belediyesini kazanan partiyi mi seçecek yoksa başka bir partiyi mi seçecek sorusunun cevabını 2019 Mart ayındaki yerel seçimler sonrasında göreceğiz.