Yıllardır bu acı eşiği meselesi üzerine düşünürüm. Acıya dayanıklılığımı bir zafer karinesi gibi tenimde taşıyor olmam gerçekten fizyolojik olarak bu melekeye sahip olmamın haklı gururu ve avantajı mı, yoksa hiç de sağaltıcı olmayan kültürel ve sınıfsal bir dayatma mı?
Geçen gün dolgu için dişçiye gittiğimde, mağrur bir tavırla narkoz almayı reddederken yeniden fark ettim: benim acı eşiğim yüksek. Yani, benim acıyı/ağrıyı hissetmem ve dayanamayacak seviyeye g...